กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว…. มีลาตัวหนึ่งบรรทุกเกลือเต็มหลังมาจากริมทะเล ระหว่างทางกลับบ้านต้องข้ามลำธาร บังเอิญลาลื่นล้มลง
เกลือละลายไปในน้ำเสียมาก เมื่อเดินทางต่อไปมันจึงรู้สึกว่าเบาหลังสบายนัก
ครั้งต่อไปเมื่อเจ้านายไปซื้อเกลือที่ริมทะเลอีก ลาก็เเกล้งลื่นล้มลงไปในลำธารอีกเพื่อจะได้ไม่ต้องเเบกเกลือหนักๆ กลับบ้าน เจ้านายของลารู้ทันอุบายนั้น ครั้งต่อไปจึงได้พาลาไปซื้อนุ่น
เเม้จะรู้สึกว่าไม่หนักนัก เเต่ลาก็ยังเเกล้งล้มในลำธารเหมือนเดิมอีก คราวนี้น้ำจึงซึมเข้าไปในนุ่นจนเต็มชุ่มโชก ลาจึงต้องบรรทุกของที่มีน้ำหนักเพิ่มกว่าเดิมอีกหลายเท่าตัว
นิทานอีสปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า " เเผนการบางอย่างก็ใช้ไม่ได้กับทุกสถานการณ์ "
นิทานเรื่องที่แล้ว