วันนี้มีนิทานอีสป เรื่องสุนัขจิ้งจอกกับฝูงเหลือบ มาเล่าให้ฟังค่ะ ^^
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว… สุนัขจิ้งจอกเฒ่านั่งคุยกับหมีเฒ่า ถึงประวัติชีวิตของพวกตนตั้งเเต่ วัยหนุ่มจนถึงวัยชราอย่างภาคภูมิใจ
“ข้าน่ะไม่เคยไปกินคนที่ตายเเล้วเลยนะ เจ้ารู้หรือไม่” หมีอวดในความมีคุณธรรมของตน
เเต่สุนัขจิ้งจอกหัวเราะเบาๆ พลางว่า “ถ้าเจ้าอยากให้ใครนับถือ เจ้าก็ไม่ควรกินคนที่ยังมีชีวิตอยู่”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ช่วยคนที่ยังไม่ตาย ย่อมเป็นที่น่านับถือกว่าช่วยคนที่ตายไปเเล้ว
ที่มา : หนังสือนิทานอีสป
นิทานเรื่องที่แล้ว