วันนี้มีนิทานอีสป เรื่องสุนัขจิ้งจอกกับฝูงเหลือบ มาเล่าให้ฟังค่ะ ^^
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว… มีเม่นตังหนึ่งเดินผ่านมาเห็นสุนัขจิ้งจอกบาดเจ็บติดอยู่ในซอกหิน ริมลำธาร มีเหลือบฝูงใหญ่ตอมดูดเลือดของมัน
เม่นเวทนาจึงเอ่ยว่า “ข้าจะไล่พวกเหลือบเหล่านั้นให้ดีไหม”
สุนัขจิ้งจอกส่ายหน้าเเล้วว่า “ขอบใจเพื่อนเอ๋ย ถ้าท่านไล่เหลือบฝูงนี้ไป ฝูงใหม่ที่หิวโซก็จะ มาตอมดูดเลือดข้าอีก เเต่ฝูงนี้มันอิ่ม เเล้วมันก็อยู่เฉยๆ ข้าจึงไม่เจ็บปวดมากนัก”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “เมื่อสิ้นคนที่ได้ผลประโยชน์จากเรา ก็อาจมีคนใหม่ๆ ที่หวังผล ประโยชน์จากเราเข้ามาในชีวิตอีกจนได้ ”
ที่มา : หนังสือนิทานอีสป
นิทานเรื่องที่แล้ว