กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว… มีแม่วัวตัวหนึ่ง กำลังเดินหาอาหารกินอยู่ในทุ่งหญ้าอันเขียวขจีแห่งหนึ่ง ซึ่งมีลูกอึ่งอ่างอยู่เต็มทุ่งหญ้าแห่งนั้น แม่วัวเดินหาอาหารกินจนเพลิน ทำให้เหยียบลูกอึ่งอ่างตายเป็นจำนวนมาก
ลูกอึ่งอ่างเหลือรอดชีวิตเพียงตัวเดียว เจ้าอึ่งอ่างน้อยจึงได้รีบกระโดดไปหาแม่ของมัน ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ทุ่งหญ้านี้เท่าใดนัก และเจ้าลูกอึ่งอ่าง มาเจอกับแม่อึ่งอ่างของมัน มันจึงเล่าเหตุการณ์ที่เจ้าวัวตัวโตมาเหยียบพี่น้องจนท้องแตกตาย แม่อึ่งอ่างจึงถามว่า “ที่ว่าตัวโตน่ะ ตัวโตขนาดนี้หรือเปล่า” แม่อึ่งอ่างพยายามพองตัวโตเพื่อให้ลูกดูว่าใหญ่ขนาดไหน “โอยมันใหญ่มากกว่านี้อีกหลายเท่าครับแม่” ลูกอึ่งอ่างตอบแม่ตามความเป็นจริง
ส่วนแม่อึ่งอ่างได้ยินดังนั้น รู้สึกโกรธที่ไม่สามารถพองตัวให้โตเท่ากับสัตว์ใหญ่ตัวนั้น แม่อึ่งอ่างจึงพยายามรวบรวมกำลังให้พองใหญ่ขึ้นอีก… ขึ้นอีก… แต่อนิจจา ด้วยแรงเบ่งลมอย่างแรง ทำให้แม่อึ่งอ่างพุงแตกตายไปต่อหน้าลูกอึ่งอ่างในทันที
นิทานอีสปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ” อย่าทำอะไรที่เกินตัว เกินกำลังตนเอง เพราะอาจทำให้เกิดโทษได้ ”
นิทานเรื่องที่แล้ว