วันนี้มีนิทานพื้นบ้านภาคอีสาน(ตะวันออกเฉียงเหนือ) มาฝากเพื่อนๆ น้องๆ ชื่อเรื่อง “ ซิ่นสองต่อน ” หลายคนอาจงง ??? แค่ชื่อเรื่องก็ไม่เข้าใจแล้ว… คำว่า ” ซิ่น ” นั้นหมายถึง เนื้อ ส่วนคำว่า ” ต่อน “ หมายถึง ชิ้น รวมกันก็จะเป็น เนื้อสองชิ้น ซึ่งก็คือ ” เนื้อคู่ ” นั่นเอง ^__^ นิทานเรื่องนี้เป็นนิทานพื้นบ้านเล่าต่อๆกันมาแต่โบราณว่า…
นานมาแล้ว มีคู่รักสองคน ฝ่ายหญิงชื่อจำปา ฝ่ายชายชื่อบุญหลาย ทั้งสองรักกันมาก แต่พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายกีดกัน เพราะพ่อแม่เป็นศัตรูกันมานานหลายสิบปี
เมื่อเป็นเช่นนั้น ทั้งสองจึงต้องแอบคบกันลับๆ ตลอดมา จนวันหนึ่งจำปี ซึ่งเป็นพี่สาวของจำปา ก็แอบรักบุญหลายอยู่เช่นกัน เมื่อเห็นจำปากับบุญหลายคุยกัน จำปีจึงไม่พอใจ จึงนำความไปบอกพ่อแม่ พ่อแม่แค้นใจมาก จึงจับจำปาบวชชี
ครั้นเวลาผ่านไปหลายเดือน จำปาที่บวชชีอยู่ ก็แอบหนีจากการเป็นชี จำปาได้หนีไปอีกหมู่บ้านหนึ่งกับบุญหลาย เมื่อจำปีทราบว่า จำปาหนีไปกับบุญหลาย จำปีก็ไปบอกพ่อแม่ของบุญหลาย
เมื่อทราบดังนั้น ฝ่ายแม่ของบุญหลายก็ตรอมใจตาย ส่วนพ่อบุญหลายไม่เชื่อเลยจับจำปีขังไว้ที่บ้านของตน แล้วไปบอกพ่อแม่ของจำปา ว่าให้หาบุญหลายให้เจอ แล้วจะเอาจำปีคืนให้
พ่อแม่ของจำปาจึงแสร้งมาพูดจาดีๆ มาพร้อมกับข้าวห่อหนึ่งใส่ยาพิษมาให้พ่อของบุญหลายกิน พ่อบุญหลายก็กินแล้วตายไป
พ่อแม่จำปีก็พาจำปีกลับบ้าน แต่ยังไม่ทันถึงบ้าน โจรก็มาปล้นกลางทางแล้วฆ่าทั้ง 3 ทิ้งเสีย ส่วนจำปากับบุญหลาย ครองรักกันไม่นานก็ตั้งครรภ์แล้วแท้งลูก ทำให้จำปาเลยเป็นบ้าเสียสติ และวันหนึ่งจำปาเห็นมีดวางอยู่ในครัว จึงหยิบมีดมาฟันหัวบุญหลายตาย – o -
นิทานพื้นบ้านภาคอีสานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า ” ก่อนจะทำอะไรก็ต้องคิดหน้าคิดหลังให้ดีเสียก่อน “
นิทานเรื่องที่แล้ว