กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว… มีชาวประมงคนหนึ่งกำลังออกไปหาปลาในทะเล เขานำอุปกรณ์หลายอย่างไปด้วย เพื่อที่จะใช้จับปลา
สิ่งที่น่าแปลกใจก็คือ ชาวประมงผู้นี้ได้นำขลุ่ยไปด้วย ซึ่งขลุ่ยไม่เห็นจะเกี่ยวกับการหาปลาเลย ^^ เขาคิดว่าการนำขลุ่ยมาเป่าแล้วจะหลอกให้ปลากระโดดขึ้นมาตามเสียงขลุ่ยได้
ชาวประมงเป่าขลุ่ยอยู่นานจนเหนื่อยล้ากับแสงแดดที่ร้อนจ้า จนแทบจะทนไม่ไหว ชาวประมงจึงจับเอาแหเหวี่ยงลงไปในทะเล ไม่นานก็ดึงแหขึ้นมา เขามองเห็นปลาเต็มแหเป็นร้อยร้อยตัว ปลาบางตัวกระโดดหนีลงน้ำก็มี
ชาวประมงนึกในใจว่าทำไมนะ??? เวลาเราเป่าขลุ่ยเรียกเจ้าขึ้นมากลับไม่ยอมขึ้น พอเราเอาแหจับ พวกเจ้ากลับติดแหมากมายจนเราจับแทบไม่ทัน
นิทานอีสปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ” จะใช้ของสิ่งใดควรคิดให้ดีว่าของสิ่งนั้นเหมาะสม หรือทำให้เกิดประโยชน์หรือไม่ “
นิทานเรื่องที่แล้ว