กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีกระต่ายน้อยตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าอันอุดมสมบูรณ์ เจ้ากระต่ายน้อยตัวนี้รักการอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ บ่อยครั้งมันจะหอบหนังสือไปนอนอ่านในทุ่งดอกไม้ทุกวัน กลิ่นหอม อ่อนๆ ที่โชยมาตามสายลมทำให้ช่วงเวลาในการอ่านหนังสือของเจ้ากระต่ายน้อย อบอวลไปด้วยกลิ่นไอแห่งความสดชื่น
อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่เจ้ากระต่ายตัวน้อยกำลังนอนอ่านหนังสืออยู่เพลินๆ ก็มีผีเสื้อแปลกหน้าบินตรงเข้ามา แล้วผีเสื้อตัวนั้นก็มาเกาะที่หน้าผากของเจ้ากระต่ายน้อย ราวกับว่ามันสนใจอยากจะขออ่านหนังสือด้วย แม้เจ้ากระต่ายน้อยขนปุยและเจ้าผีเสื้อจะเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก แต่มันกลับรู้สึกผูกพันกับเจ้าผีเสื้ออย่างน่าประหลาดใจ
เมื่อเวลาผ่านไป เจ้าผีเสื้อกับกระต่ายน้อยก็ค่อยๆ คุ้นเคยกันมากขึ้นเรื่อยๆ ในยามที่กระต่ายน้อยน้ำตาคลอเพราะอ่านหนังสือแสนเศร้า เจ้าผีเสื้อก็จะคอยขยับปีกเพื่อสร้างสายลมเบาๆ พัดเป่าให้ น้ำตาเหือดแห้ง
กระต่ายน้อยจะมาอ่านหนังสือที่ทุ่งดอกไม้แห่งนี้เป็นประจำทุกวัน ส่วนเจ้าผีเสื้อก็จะคอยบินมาเกาะที่หูหรือหน้าผาก ของกระต่ายน้อยไม่เคยเว้น
กระต่ายน้อยอยากคุยกับเพื่อนปีกสวยของเธอมากแต่ผีเสื้อกับกระต่าย ใช้ภาษาแตกต่างกัน ด้วยเหตุนี้ กระต่ายน้อยจึงทำได้แค่เพียงใช้นิ้วเล็กๆของเธอลูบปีกแสนสวยของเจ้าผีเสื้ออย่างแผ่วเบา เพื่อสื่อความรู้สึกจากภายในใจว่าเธอมีความผูกพัน ห่วงใยเจ้าผีเสื้อมากเพียงไหน
แต่แล้ววันหนึ่ง เจ้ากระต่ายน้อยก็ได้ค้นพบกับความจริงที่น่าใจหาย วันนั้นกระต่ายน้อยมารอเจ้าผีเสื้อที่ทุ่งดอกไม้
เช่นเดิมเหมือนทุกๆวัน แต่เจ้าผีเสื้อมาช้ากว่าที่เคย เจ้ากระต่ายน้อยจึงอ่านหนังสือที่เตรียมไว้ไปพลางๆก่อน
กระต่ายน้อยหยิบหนังสือชื่อว่า “ผีเสื้อ” ออกมาอ่าน เพราะเธอยากจะรู้จักเจ้าฝีเสื้อให้มากขึ้น เธอจึงไปยืมหนังสือเล่มนี้มาจากห้องสมุด กระต่ายน้อยพลิกอ่านทีละหน้าๆ อย่างตั้งใจ และแล้ว… เธอก็ได้เรียนรู้ว่า ผีเสื้อเป็นแมลงที่มีอายุแสนสั้น หลังจากที่ผีเสื้อออกมาทำหน้าที่ของมันได้ไม่นานนัก มันก็จะต้องลากจากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ
กระต่ายน้อยรู้สึกเศร้าใจ คิดถึงเพื่อนตัวน้อยของเธอขึ้นมาทันที ” เจ้าผีเสื้อไปอยู่เสียที่ไหนนะ ? ทำไมจึงยังไม่มาหาฉัน ? ” มีคำถามมากมายเกิดขึ้นภายในใจของเจ้ากระต่ายน้อย เพราะกระต่ายน้อยไม่อยากให้เจ้าผีเสื้อจากเธอไปชั่วนิรันดร์
์
ทันใดนั้นเอง กระต่ายน้อยก็เหลือบไปเห็นเจ้าผีเสื้อเพื่อนตัวน้อยของเธอ ค่อยๆบินตรงเข้ามาหาเธอด้วยท่าทางที่ดูอ่อน
ล้าน่าสงสาร แม้ว่าเจ้าผีเสื้อจะรู้ดีว่าวาระสุดท้ายของตนเองกำลังจะมาถึง แต่มันก็พยายามรวบรวมพลังที่มี เพื่อที่จะกลับมาพบกับกระต่ายน้อยอีกสักครั้ง
เจ้าผีเสื้อค่อยๆ โรยตัวลงเกาะที่หนังสือซึ่งอยู่ตรงหน้าของเจ้ากระต่ายน้อย มันมองตาเจ้ากระต่ายเหมือนจะบอกลา จากนั้นมันก็ค่อยๆหลับตาลงด้วยความอ่อนระโหยโรยแรง
กระต่ายน้อยรู้ดีว่าวันนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ที่จะได้พบกับเจ้าผีเสื้อเพื่อนรัก กระต่ายน้อยเศร้าใจมากและก่อนที่เจ้าผีเสื้อจะจากเธอไปกระต่ายน้อยก็ตัดสินใจก้มลงจูบที่ปีกของเจ้าผีเสื้อด้วยความอาลัยรัก
ทันทีที่ริมฝีปากของกระต่ายน้อยสัมผัสกับปีกของเจ้าผีเสื้อ ก็มีแสงสว่างจ้าหลากสีก็เปล่งประกายออกมาจน เจ้ากระต่ายน้อยรู้สึกแสบตาไปหมด และเมื่อกระต่ายน้อยลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็มองเห็นเจ้าผีเสื้อค่อยๆ กลายร่างเป็นกระต่ายหนุ่มที่มีขนสีเทาแลดูสง่างามที่สุดเท่าที่เธอเคยพบ
กระต่ายหนุ่มส่งยิ้มหวานให้ เจ้ากระต่ายสาวตัวน้อยทันที จากนั้นกระต่ายหนุ่มก็เล่าให้กระต่ายน้อยฟังว่า ที่จริงแล้วเขาเป็นเพียงกระต่ายตัวหนึ่งที่เผลอไปกินแครอทในสวนหลังบ้านของแม่มดใจร้ายเข้า ด้วยเหตุนี้เขาจึงถูกแม่มดสาปให้กลายเป็นผีเสื้อตัวน้อย มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้นที่จะทำให้เขาพ้นจากคำสาปนี้ได้ ก็คือ เขาจะต้องได้รับการจุมพิตจากสุภาพสตรีที่รักเขาจากส่วนลึกของหัวใจ
กระต่ายน้อยหน้าแดงก่ำเหมือน ลูกตำลึงสุก เธอรู้สึกเขินอายที่กระต่ายหนุ่มล่วงรู้ว่าเธอรักเขามากเพียงไหน เมื่อกระต่ายหนุ่มพ้นคำสาปจากการเป็นผีเสื้อ เขาก็พร้อมจะเอ่ยความในใจให้กระต่ายสาวตัวน้อยได้รับรู้
กระต่ายหนุ่มสารภาพว่า เขาหลงรักกระต่ายสาวตั้งแต่แรกพบ ดั้งนั้นเขาจึงจัดสินในที่จะเข้าไปใกล้ชิดกับกระต่ายสาวทันทีที่ได้เห็น กระต่ายหนุ่มคุกเข่าลงเพื่อขอแต่งงานกับกระต่ายสาว …
เมื่อเวลาผ่านไป ทุ่งดอกไม้แห่งนี้ก็เต็มไปด้วยลูกกระต่ายตัวน้อยน่ารัก ^^ พ่อกระต่ายกับแม่กระต่ายและลูกๆอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ชั่วกาลนาน…
นิทานเรื่องที่แล้ว