กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว… มีเป็ดและแพะอาศัยอยู่ด้วยกันที่ลานนาแห่งหนึ่ง มันชอบออกมาหาเศษอาหารกินด้วยกันอย่างมิตรที่รู้ใจ และไม่เคยทะเลาะกันเลย อาหารที่มีจะแบ่งปันให้กันเสมอ เจ้าเป็ดจะเดินไปมา ส่วนแพะก็วิ่งวนไปมาแถวนั้นเป็นประจำทุกวัน
… อยู่มาวันหนึ่ง มีหมาป่าผ่านมาแถวนั้น มันเห็นเป็ดและหวังจะจับมากินเป็นอาหาร แต่แพะมองเห็นเจ้าหมาป่าเสียก่อน จึงรีบไปเตือนเป็ดเพื่อนรักให้ระวังตัว แพะบอกกับเป็ดว่า ” มีหมาป่ามาวนเวียนแถวนี้ มันจะเอาเจ้าเป็น อาหารให้ระวังด้วย”
พอตกค่ำเจ้าหมาป่าเข้ามาในลานนา หวังจับเป็ด ให้ได้ แต่ยังหาโอกาสไม่ได้สักครั้ง เพราะเจ้าของลานา จะเดินมาตรวจ ความเรียบร้อยทุกวัน เมื่อได้โอกาส มันรีบย่องเข้ามาใกล้ ๆ มันน้ำลายไหลไม่หยุดยิ่งเห็นเป็ดเดินผ่านมาก็ยิ่งอยากจับเอามาเป็นอาหาร
ทันใดนั้นเจ้าแพะมันนึกขึ้นได้ว่าที่ท้ายลานนามีโคมไฟที่เป็นรูปไก่ตัวอ้วนอยู่ตัวหนึ่่ง มันจึงรีบเข้าไปเอามา เพื่อหลอก หมาป่า ถ้าหมาป่าเห็นมันคงเปลี่ยนใจมากินโคมไฟไก่แทนแน่
หมาป่ามองไปเห็นไก่ตัวโตกว่าก็หวังจะกิน มันกระโดดเข้ากัดทำให้โคมไฟตกลงมาแตกเสียงดัง เจ้าของลานนา ได้ยินก็เอาปืนไล่ยิง หมาป่าตกใจกลัว นับจากนั้นก็ไม่เห็นหมาป่ามาวนเวียน แถวนั้นอีกเลย
นิทานอีสปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :
- เพื่อนถึงแม้จะต่างพันธุ์ต่างภาษาแต่ถ้ารู้จักรักษาความเป็นเพื่อนไว้ ก็สามารถช่วยเหลือ และพึ่งพาซึ่งกันและกันได้
- สติ และปัญญาย่อมนำมาใช้เอาตัวรอดได้
นิทานเรื่องที่แล้ว