กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว… ณ.หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีหญิงสาว 2 คนทำงานเป็นสาวใช้ในบ้านหลังหนึ่ง เเม่เฒ่าเจ้าของบ้านมักจะลุกมาปลุกสองสาวใช้ ตอนใกล้รุ่งทกๆวันเมื่อไก่ขัน
สองสาวคิดว่า “ไก่ขันเมื่อใดเป็นตื่นมาปลุกเราทุกที” สองสาวใช้บ่นอย่างไม่พอใจเเละคิดว่า ไก่นั้นเป็นต้นเหตุที่ทำให้พวกตนไม่ได้นอนสบายๆ ตอนฟ้าสาง สาวใช้ทั้งสองจึงช่วยกันฆ่าไก่เสีย
ครั้นเมื่อไม่มีไก่คอยขันตอนรุ่งสางอีกเเล้ว เเม่เฒ่าจึงมักคอยตื่นขึ้น กลางดึกเสมอๆ เพราะกลัวว่าจะนอนตื่นสาย สองสาวใช้จึงต้องลุกมาทำงานตั้งเเต่กลางดึก ไม่ได้นอนสบายๆอย่างที่หวังไว้
นิทานอีสปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ให้ทุกเเก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว”
นิทานเรื่องที่แล้ว