กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว… มีลาตัวหนึ่งเเบกสัมภาระอันหนักอึ้งไว้บนหลัง ขณะเดินทางเข้าประตูเมืองอย่างเชื่องช้า
“หลีกทางไป เจ้าลาสกปรก” ม้าทหารงามสง่า ตวาดไล่ด้วยเสียงอันดัง
ลาจึงหลีกทางให้ พลางเฝ้ามองดู ม้าทหารผู้งามสง่าอยู่ในเครื่องประดับเต็มยศอย่างโก้หรูนั้น เยื้องย่างผ่านไป
เมื่อย้อนมองดูตนเองเเล้ว ลาก็ได้เเต่ถอนใจนึกอิจฉาในลาภยศของม้าทหารตัวนั้น
เวลาผ่านไป หลังจากม้าทหารได้รับบาดเจ็บในสนามรบ เเละมิอาจออกสนามได้อีก
มันก็ถูกส่งมาทำงานหนักในไร่ในนา ต้องลากเกวียนที่บรรทุกสัมภาระหนักๆ ทุกวันอย่างตรากตรำ
ลาจึงได้มองอดีตม้าทหารอย่างเวทนา เเละเข้าใจชีวิตได้มากขึ้น
นิทานอีสปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ” ผู้ที่หลงใหลในยศศักดิ์ เมื่อตกต่ำเเล้วมักโดดเดี่ยวเเละเจ็บปวด ไม่ควรค่าเเก่การที่เราจะอิจฉา ”
นิทานเรื่องที่แล้ว