กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว… มีมดตัวหนึ่งกำลังเดินไต่ไปมาอยู่ที่ริมน้ำ เพื่อจะดื่มน้ำให้หายหิว แต่มันกลับพลาดตกลงไปในน้ำ เจ้ามดน้อยไม่สามารถจะปีนขึ้นมาจากน้ำได้
ขณะนั้นได้มีนกพิราบตัวหนึ่งกำลังบินผ่านมา มองเห็นมดน้อยกำลังตกอยู่ในอันตราย “ฉันต้องช่วยมดน้อยนั่น” นกกล่าว ถ้าฉันจิกเอาใบไม้นี้ลงไปในน้ำ มดคงไต่ขึ้นมาบนใบไม้ได้แน่เลย ใบไม้ใบเล็กก็เหมือนเรือเล็กๆ เจ้านกพิราบคิดดังนั้นก็จิกคาบใบไม้หย่อนลงไปในน้ำ
ต่อมาเป็นไปตามที่นกพิราบคิด มดน้อยตัวนั้นก็ได้ไต่ขึ้นบนใบไม้นั้นได้ “ขอบใจ คุณนกพิราบ” เจ้ามดน้อยกล่าวขอบคุณ และมดน้อยยังกล่าวขึ้นมาอีกว่า “สักวันหนึ่ง ฉันคงมีโอกาสได้ตอบแทนบุญคุณคุณนกพิราบบ้างนะ” จากนั้นนกพิราบก็บินจากไป
วันเวลาผ่านไปไม่นานนัก ก็มีนายพรานผู้หนึ่งผ่านมาทางนั้นพร้อมด้วยคันธนูและลูกธนู นายพรานคนนั้นได้มองไปเห็นนกพิราบเข้า นายพรานจึงค่อยๆเดินเข้าไปที่เจ้านักพิราบอย่างเงียบๆ ชายคนนั้นได้เตรียมง้างคันธนูพร้อมลูกธนูเพื่อที่จะยิงนกพิราบตัวนั้น
ขณะเดียวกัน มดน้อยตัวนั้นก็ได้เดินผ่านมาและได้เห็นเหตุการณ์นั้น เจ้ามดน้อยจึงรีบเข้าตรงไปกัดที่ขา ของนายพรานทันที นายพรานกระโดดโหยงเพราะความเจ็บที่ขา และลูกธนูก็แล่นไปบนท้องฟ้าพลาดเป้าหมายไป
“ขอบใจมากนะ พ่อมดน้อย” นกพิราบกล่าวขอบคุณ เจ้ามดน้อยได้ช่วยนกพิราบเป็นการตอบแทนบุญคุณ ที่นกพิราบได้เคยช่วยไว้ในครั้งก่อน….
นิทานอีสปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ” ทำดีได้ดี “
เช่อ'ออออ ใบเฟิร์น Says:
นิทานเรื่องที่แล้ว