กาลครั้งหนึ่งยังไม่ค่อยนานเท่าไหร่… มีชายใจดีคนหนึ่ง กำลังตกเบ็ดหาปลาแถวริมแม่น้ำ เขาหาปลาได้ไม่มากนัก เพราะมีเด็ก ๆ หลายคน กำลังเล่นน้ำกันอยู่อย่างสนุกสนาน จึงทำให้เกิดเสียงดังและทำให้ปลาตื่นตกใจหนีหายไปหมด
เด็ก ๆ เหล่านั้นเล่นน้ำกันจนเพลิน ไม่ทันนึกถึงความปลอดภัย ว่าจะเกิดอันตรายที่่ตามมา ชายใจดีคนนั้นได้ร้องบอกพวกเด็ก ๆ ว่าให้ระวังเพราะน้ำมันลึกมากจะเกิดอันตรายได้ ไม่มีผู้ใหญ่คอยดูแล และเด็กบางคนว่ายน้ำยังไม่เป็น
พวกเด็กๆ ไม่สนใจฟังคำเตือนของชายใจดีผู้นี้ เด็กๆ เล่นน้ำกันต่อจนเย็น ชายใจดีคนนั้น ก็เตรียมเก็บข้าวของ ที่จะกลับบ้าน ชายใจดี กำลังเดินกลับบ้านไปได้ไม่ไกล ก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนให้ช่วย เขาจึงก็รีบวิ่งกลับไปช่วยเด็ก ที่กำลังจะจมน้ำอยู่นั้น
ก่อนที่ชายใจดีจะช่วยเด็กนั้น เขาต่อว่าเด็กๆ เหล่านั้นที่ไม่ยอมเชื่อฟังผู้ใหญ่ตักเตือนว่ามันอันตราย ไม่ควรเล่นที่น้ำมันลึก
… เด็กที่กำลังจะจมน้ำ ร้องบอกให้ช่วยก่อนค่อยตักเตือน เพราะไม่ไหวจะจมน้ำตายอยู่แล้ว
นิทานอีสปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ผู้ที่ฉลาดควรรู้ว่าสิ่งใดควรทำก่อนเพราะภัยกำลังมาถึงอาจสายเกินแก้ และเด็กดีควรเชื่อฟังคำตักเตือนของผู้ใหญ่
นิทานเรื่องที่แล้ว