วันนี้มีนิทานอีสป เรื่องกาบ้ายอ มาเล่าให้ฟังค่ะ ^^
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว… สุนัขจิ้งจอกเห็นกามีเนื้อชิ้นโตอยู่ในปาก จึงเอ่ยว่า
” เพื่อนกาเอ๋ย ตาของเพื่อนช่างงามราวกับตาเหยี่ยว ปีกก็เป็นเงางามดั่งปีกนกอินทรี ข้าอยากรู้นักว่าถ้า เพื่อนร้องเพลง เสียงของเพื่อนจะไพเราะเพราะ พริ้งเพียงใด ”
กาได้ฟังคำป้อยอก็ชอบใจ รีบอ้าปากร้องเพลงอวด สุนัขจิ้งจอกทันใด
เมื่อกาอ้าปาก ชิ้นเนื้อก็ตกลงมาที่พื้น สุนัขจิ้งจอก ก็เข้าไปคาบ เนื้อเเล้ววิ่งจากไปทันที
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “คนที่มาเฝ้ายกยอปอปั้น ย่อมหวังได้ประโยชน์จากเรา”
นิทานเรื่องที่แล้ว