กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีสุนัข 2 ตัวเป็นเพื่อนรักกัน ตัวหนึ่งเป็นสุนัขจรจัด อีกตัวเป็นสุนัขเฝ้าบ้านเศรษฐี แม้ว่าทั้งสองฐานะจะต่างกัน แต่มันก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
อยู่มาวันหนึ่ง สุนัขเฝ้าบ้านเศรษฐีเอ่ยชวนเพื่อนที่เป็นสุนัขจรจัดว่า ” ค่ำคืนนี้ที่บ้านเจ้านายข้ามีงานเลี้ยง ข้าขอเชิญเจ้าไปร่วมงานด้วยนะ รับรองว่ามีอาหารดีๆ กินมากมายทั้งคืนเชียวล่ะ มาให้ได้นะเพื่อนข้า ”
สุนัขจรจัดรับคำเชิญเเล้วก็รีบไปที่บ้านเศรษฐีตั้งเเต่หัวค่ำ แต่เเทนที่สุนัขจรจัดจะเข้าทางหน้าบ้าน มันกลับตรงไปที่ครัวหลังบ้าน เมื่อเห็นว่ามีอาหารมากมาย มันก็กระดิกหางไปมาด้วยความดีใจ แล้วด้วยความหิวน้ำลายก็ไหลออกมา
ทันใดนั้นพ่อครัวหันไปเห็นสุนัขจรจักแขกรับเชิญเข้า จึงคิดวาเป็นสุนัขที่จะมาขโมยอาหาร จึงจับตัวสุนัขจรจัดเหวี่ยงออกไปทางหน้าต่างทันที
เมื่อสุนัขตัวอื่นๆ เห็นสุนัขจรจัดวิ่ง และร้องโอดโอยเช่นนั้น จึงถามว่าไปงานเลี้ยงเป็นอย่างไรบ้าง สุนัขจรจัดจึงเเกล้งตอบแก้ตัวน้ำขุ่นๆไปว่า ” ข้าเมาไปหน่อยจึงเข้าบ้านเศรษฐีไม่ถูก ”
นิทานอีสปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
- คนเราควรมีมารยาท เคารพกฎกติกาในสังคม เพราะผู้ที่มีมารยาทดี ย่อมเป็นที่รักของทุกคน
ภาพประกอบโดย น้องวิชุดา หงษ์หนองหว้า